Carolina Beach van Kevin Canty, vertelt het verhaal van een vrouw die ernstig ziek is (Laurie) en een man (Vincent) die in haar leven komt en iets met haar wil, hij weet zelf ook niet helemaal wat. Ze brengen een middag door op een verregende boulevard — daar begint het verhaal — en ze zullen mogelijk ook, voor het eerst, samen een nacht in het hotel doorbrengen. Intussen zit hij in zijn belevingswereld en zij in de hare. En die twee verschillende belevingswerelden, die twee verschillende narratieven, dat is wat conflict geeft, zoals we in eerdere blogposts zagen.
Maar het verhaal gaat niet alleen over verschillende belevingswerelden, het verhaal gaat ook over levens die in transitie zijn.
Vincent is gescheiden en vrijgezel, als hij een relatie met Laurie krijgt, zal zijn leven er anders uitzien. Niet alleen omdat hij dan niet meer alleen is, maar ook omdat er, vanwege de ziekte van Laura, dan grote onzekerheid zal zijn. Zoals Laurie het formuleert:
‘Ik ga het niet redden, Vincent,’ zegt ze. ‘Dit loopt niet goed af.’
‘Dat weet je niet,’ zegt hij.
‘Inderdaad,’ zegt ze. ‘Jij weet het ook niet. Niemand weet het. Het is maar een getal, vijftig procent.’
En zoals duidelijk zal zijn, ook Lauries leven is in transitie. Een tijd geleden was ze gehuwd, was haar lichaam gezond, zorgde ze zelf voor haar kinderen. Nu is ze gescheiden, gaat ze mogelijk een nieuwe relatie aan, is ze ziek, zorgt de nieuwe partner van haar ex mede voor de kinderen.
Terwijl het verhaal verteld wordt, zijn hun levens zich aan het voltrekken. Ook daarin zit spanning, in die transitie, en die spanning hoeft dus niet, of niet alleen, te komen uit het conflict van twee verschillende belevingswerelden.
Hier vind je de eerdere blogposts over Carolina Beach. En hier vind je de bundel Honeymoon (met daarin het verhaal) bij Bol.